طب سنتی در مدیریت : بررسی نقش مزاج بر مهارتهای استخدام پذیری

سابقه و هدف: برای موفقیت در محیط های کاری امروزی، مهارت های فردی نیاز است که برخی از آنها ذاتی است. مزاج یکی از ویژگیهای فردی است که ضمن ایجاد تفاوت در افراد، بر رفتار و توانایی آنان اثر می گذارد . مزاج در طب سنتی ایران مطرح شده است. این مکتب، انسان را فقط از بعد مادی نمی نگرد و تفاوت های فردی را زمینه ساز تقسیم کار اجتماعی می داند. بررسی نقش تأثیرگذار و تعیین کننده مزاج بر مجموعه مهارت های استخدام پذیری است. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- همبستگی و از نوع ارتباط علّی است. ابزار گردآوری داده جهت مهارت های استخدام پذیری ، پرسشنامه دانشگاه کنت بوده و جهت سنجش مزاج افراد برحسب نشانه های کلی مزاج مورد نظر ابوعلی سینا ،پرسشنامه ای تهیه شده و از آن جهت مصاحبه منظم استفاده شد. جامعه آماری دانشجویان در محدوده سنی 19تا 22 سال تعیین شد که از طریق نمونه گیری تصادفی 230 پرسشنامه در اختیار قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و به منظور آزمون فرضیه اصلی از روش مدل سازی مسیری- ساختاری مبتنی بر واریانس استفاده شد. یافته ها: حاکی از تأیید نقش تأثیرگذار و تعیین کننده مزاج بر مهارت های پایه ای و اصلی استخدام پذیری هم در پسران و هم در دختران و همچنین نقش میانجی مهارت های پایه ای بوده ؛ روابط معنادار نیز بین گرمی /سردی مزاج و تری/خشکی با برخی مهارت ها به دست آمد. بحث و نتیجه گیری : شناخت ویژگی های افراد از طریق آگاهی از مزاج آنان، تسهیل کننده کارآمد تقسیم کار اجتماعی و همکاری است و آن انتظارات و توقعات در خصوص توانایی ها و ظرفیت های افراد در محیط های کاری را به درستی تعیین خواهد کرد.